ROZWÓJ OSOBISTY | PRAKTYCZNA PSYCHOLOGIA | RELACJE MIĘDZYLUDZKIE

Jak poradzić sobie po rozstaniu?

, Motywacja



Po rozstaniu tracisz cząstkę swojej tożsamości, co jest dewastującym ciosem dla Twojego ego. To jak koszmar, ale szczypiesz się, szczypią Cię nawet Twoi znajomi i jakoś nie możesz się z niego obudzić. Zmienia się perspektywa patrzenia na siebie samego i innych. Zderzasz się z rzeczywistością. Cały natłok negatywnych emocji i brak osoby, która jeszcze niedawno była znaczącą częścią Twojego świata sprawiają, że chcesz zrobić cokolwiek, aby wyrwać się z tego stanu. Hej. Łatwo nie będzie, ale głowa do góry.

Różne sposoby – różne rezultaty

Usłyszałeś/Usłyszałaś: “Nie pasujemy do siebie”/”Potrzebuję trochę czasu”/”Już Cię nie kocham”/”Nie widzę już naszej wspólnej przyszłości”/”Nie mogę już znieść smrodu Twoich skarpetek” (wybierz własną wersję). Albo rozdzieliła was epicka kłótnia, zdrada bądź najbardziej niebezpieczna z tych rzeczy – rutyna. I zaczyna się. A raczej Ty – zaczynasz swój desperacki pościg za walidacją, bo przecież teraz trzeba udowodnić sobie, że JA jestem wartościową osobą i zasługuję na najlepsze.

Być może starasz się za wszelką cenę odzyskać ukochaną osobę, naprawić to, co się między wami popsuło. Co jest swoją drogą najgorszą rzeczą, jaką możesz zrobić. Albo postanawiasz z hukiem wejść na ścieżkę rozwoju, masz w planach udowodnić byłemu/byłej, że to błąd, że wasze drogi się rozeszły. Co znowuż wcale nie musi być takie złe, ale o tym zaraz.

A może zaczynasz imprezować niczym Charlie Sheen? Nagle przypominasz sobie o starych znajomych i dodajesz na facebooku zdjęcia Twojego pasjonującego życia, które, co ciekawe – wcześniej aż tak pasjonujące nie było? Za wszelką cenę starasz się bawić, doświadczać i randkować z kim popadnie, aby jak najszybciej wypełnić lukę kimś innym albo wręcz przeciwnie – pogrążasz się w kilkumiesięcznej żałobie, przeglądając wasze wspólne zdjęcia i upijając się do nieprzytomności tanim winem w zaciszu swojej hawiry?

Bo poradzić sobie rozstaniem to sztuka niełatwa – znaleźć ukojenie w momencie, gdy wydaje się to niemożliwe. Każdy radzi sobie na swój sposób, dzisiaj masz okazję przeczytać o metodach, dzięki którym możesz przetrwać ten ciężki okres, oszczędzając przy tym część pozytywnych emocji i wiary w to, że wszystko się ułoży, aby powstać niczym feniks z popiołów i po jakimś czasie stwierdzić: “Dobrze się stało, że się rozstaliśmy”.

Warto wspomnieć, że rozstanie niemal zawsze nie należy do przyjemnych wydarzeń. Szczególnie jeśli łączyło was coś więcej, niż tylko wspólne oglądanie serialu “W garniturach” i fakt, że uwielbialiście zajadać się groszkową zupą-kremem. Zerwania mogą być różne, dzisiaj piszę o utraconej “wielkiej miłości”, która poprzez błędy, zewnętrzne okoliczności i brak boskiej pomocy – umarła, zostawiając po sobie same zgliszcza, ból i marzenia senne będące echem równie martwej przeszłości. Ale dosyć tych mdło-poetyckich wywodów. Czas na konkrety.

Pogódź się ze zmianami i całkowicie zerwij kontakt

Zaczniemy z przysłowiowej grubej rury. Nie ważne, czy to Ty byłeś zmuszony zerwać, czy zostałeś porzucony – najlepsze co możesz zrobić w tym momencie, to całkowicie zerwać kontakt. Możliwe, że ktoś z miejsca pomyślał: “Ale jak to?! Nie ma innego wyjścia?! To dla mnie takie trudne Marcin!”. No niestety nie ma, bo nie istnieje żadne słuszniejsze rozwiązanie w tej sytuacji. Wierz mi. Jeżeli dochodzi do czegoś tak “drastycznego”, jak rozstanie, to w większości wypadków oznacza, że to nie była relacja, z której jedno z was albo oboje czerpaliście i dzieliliście się pozytywną, budującą energią.

Nie byliście ze sobą szczęśliwi albo jakieś okoliczności sprawiły, że szczęśliwi razem już raczej być nie mogliście, więc po jaką cholerę mielibyście dalej tworzyć związek, którego idea zakłada obopólne korzyści? Jasne jest więc, że widocznie COŚ BYŁO NIE TAK do tego stopnia, że jedno z was postanowiło skreślić waszą wspólną przyszłość i szukać miłości gdzie indziej! Musisz to zrozumieć. I w pełni zaakceptować. Pogryźć i przełknąć ten fakt, jak przerośniętą, zmutowaną paprykę habanero z kolcami. Znów jesteś sam, znów musisz nauczyć się żyć szczęśliwie w samotności, znów rozpoczniesz sezon randkowy. Zachowaj godność i zrób to, co wydaje się (i jest) bardzo dojrzałe – pogódź się, że to koniec i żyj dalej.

Pamiętaj, że nie ma sensu walczyć o coś, co zostało przekreślone przez osobę, która stanowiła połowę zjawiska określanego mianem “związku”. Więc powiedz wprost – “proszę Cię o to, abyś więcej się ze mną nie kontaktował/kontaktowała. Niedługo wpadnę odebrać moje rzeczy. Tymczasem muszę iść zalać herbatę wodą, która właśnie się zagotowała. Cześć.” To tyle i aż tyle.

Ważne byś nie myślał/nie myślała o was w kategorii powrotu, bo to może być dla Ciebie iście wykańczające. Okoliczności życiowe są różne, los bywa nieprzewidywalny i jak to mówią “Nigdy nie mów nigdy”. Ale według mnie przynajmniej do roku nie ma sensu rozmyślać o tym, jak i czy w ogóle “warto się zejść”. Bo później okaże się, że kilka miesięcy po rozstaniu łapiesz się na tym, że nadal z beznadziejną nadzieją i smutkiem w oczach nucisz kawałki w stylu “Runaway” Maroon 5 (przetłumaczony fragment):

“I załamuję się, kiedy widzę twoją twarz
Wyglądasz inaczej, ale wydajesz się taka sama
I nie rozumiem
Nie potrafię pojąć
Dreszczy, które twoje ciało wysyła
Dlaczego to musiało się skończyć?”

Nie możesz oczekiwać, że będziesz mógł utrzymywać kontakt z osobą, która była Ci tak szalenie bliska w przeszłości i być jej “przyjacielem”. To niezdrowe i… dziwne. Widzieć jak ktoś, kogo niegdyś kochałeś, spotyka się z innymi albo słuchać historii o tym, jak dobrze jej samej (choć najczęściej to nieprawda, zazwyczaj coś takiego usłyszysz). To małe samookaleczanie swojego ducha i tworzenie dodatkowego ciężaru. Chyba, że rozstaliście się na zasadzie prawdziwej, dojrzałej przyjaźni i taki stan rzeczy odpowiada Ci i drugiej stronie NAPRAWDĘ.

W każdym innym wypadku zerwanie kontaktu, zaprzestanie przeglądania jej/jego profilu na facebooku i schowanie wszystkich rzeczy, które kojarzą Ci się z byłą/byłym do pudła na dnie szafy – to działania, dzięki którym znacznie szybciej i Ty i osoba, z którą się rozstałeś – staniecie na nogi. To dla was okazja, aby iść dalej i nie oglądać się nieustannie za siebie.

Przy okazji znajdź plusy obecnej sytuacji. Na pewno jest na świecie COŚ, co zyskałeś poprzez zerwanie. Ciesz się z tych rzeczy i wykorzystaj je. Masz czas dla siebie, na plany, na które w związku nie było miejsca. Oprócz tego, dam sobie rękę uciąć, że przez doświadczenia nauczyłeś się, jakich błędów nie popełniać w kolejnej relacji. I jesteś świadom, że od teraz masz okazję poznać inne osoby, z którymi przeżyjesz nowe, wspaniałe chwile i emocje.

Daj sobie czas na “żałobę”

Bez bólu się nie obędzie – więc płacz, ile wlezie. Nie zgrywaj nieczułego bydlaka, bo siłą rzeczy nie zdołasz trzymać całego ogromu tęsknoty oraz żalu w sobie i wierzyć, że z czasem wszystkie negatywne emocje związane z rozstaniem Cię opuszczą. Nawet jeśli przez jakiś czas będzie Ci się to udawać, nadejdzie dzień, w którym zostaniesz powalony na kolana przez jedno drobne wspomnienie i będziesz ryczał, jak bóbr, który dopiero co utracił swoją misternie zbudowaną konstrukcję ochronno-lęgową, zwaną żeremiem. A z tego punktu jest znacznie ciężej, niż jesteś to sobie w stanie wyobrazić.

Jesteśmy ludźmi, potrzebujemy współczucia. Również od siebie samych. Dlatego nawet jeśli jesteś prawdziwym mężczyzną z jajami po samą ziemię – załóż sobie, że jeśli jest Ci przykro w związku z rozstaniem, będziesz dawać ponieść się tym trudnym emocjom, uzewnętrzniając ten ból – krzycząc, waląc pięściami w ściany i zwijając się w pozycji embrionalnej na podłodze. I jest też wersja dla kobiet – krzyczenie i oglądanie “Dirty Dancing” do momentu, w którym będziesz znać każdy dialog tego filmu na pamięć i obrzydną Ci nawet lody z polewą toffi, a Twój kontener z chusteczkami higienicznymi ulegnie opróżnieniu.

Wszystko oczywiście ma swoje granice. Ale dobrze jest coś takiego przeżyć, dobrze jest wydusić z siebie cały ten ciężar. Aha i jeszcze mała rada – najlepiej, żeby nikt nie widział Cię w takim stanie. Tak tylko piszę. Wiesz… między nami.

Oprócz tego ważne jest, aby w pełni świadomie dać sobie trochę czasu. Przyda Ci się duża cierpliwość, aby całkowicie przetrawić wszystkie zmiany, przemyśleć swoje postępowanie i wspólną przeszłość oraz wyciągnąć z tego jakieś konkretne wnioski. Z reguły po trzech miesiącach ludzie zaczynają odzyskiwać wiarę w to, że gdzieś tam świeci słońce i nie jest aż tak źle, jak się wcześniej wydawało, że jest.

Po pół roku powinno być już znacznie lepiej, co nie znaczy, że całkowicie uwalniasz się od wspomnień i myśli pt. “co by było gdyby”. Będziesz miał gorsze i lepsze dni – to naturalne. Jednak kilka miesięcy z zasady wystarczy, aby ogarnąć się na tyle, by czerpać z życia pozytywną energię. Całkowity proces “rekonwalescencji” może trwać rok, dwa lata, a może nawet dłużej. Niczego nie przyspieszaj, nie walcz z tym – każdy człowiek potrzebuje innej ilości czasu, a jak wiadomo, to właśnie on jest tym, który tak skutecznie leczy rany.

Warto sobie uświadomić, że zerwanie to jedno z najcięższych sytuacji, które mamy okazję w życiu doświadczyć. Naukowcy badając wpływ rozwodów na człowieka, doszli do wniosku, że jest to wydarzenie, które wywołuje prawie tyle samo stresu, co śmierć bliskiej nam osoby. Bo jakby nie patrzeć – osoba, z którą się rozstajesz – w jakiś sposób dla Ciebie umiera. Nikt na świecie nie był Ci bliższy, tymczasem z nagła wasz kontakt się urywa, jak telemarketingowa rozmowa, która tylko wydawała się zmierzać do sfinalizowania transakcji.

Wejdź na ścieżkę rozwoju

Niektórzy nie potrafią znieść rzeczywistości po rozstaniu na trzeźwo. Więc piją, zatracają się w używkach i szybkim seksie. Ktoś powiedział kiedyś, że wystarczy, kolokwialnie rzecz ujmując, “przelecieć” dziesięć osób po rozstaniu, aby zapomnieć o byłym partnerze/partnerce. Cóż. Być może coś w tym jest. Osobiście po ostatnim zerwaniu zrobiłem sobie kilkudniową głodówkę oczyszczającą, podczas której piłem wyłącznie wodę niegazowaną. Na samym początku nie szukałem pomocy w imprezach, innych kobietach, niezdrowym jedzeniu i butelce whisky – ten etap zostawiłem sobie na później, ale później też zauważyłem, że nie tędy droga.

I szybko zmieniłem kurs, zjeżdżając na autostradę rozwoju. Przed tym poziom mojego cierpienia zagłuszyłem innym cierpieniem (głodem, osłabieniem i niewyobrażalnym pragnieniem zjedzenia czegokolwiek), co mimo wszystko było bardzo korzystne dla mojego organizmu i stanu ducha w tym okresie. Mój mentalny mięsień świadomości miał więcej pracy, niż kiedykolwiek, co umocniło mnie przed wyruszeniem w wędrówkę do mojego celu z taką wiarą i determinacją, której nigdy wcześniej nie dane mi było znać.

Zerwanie to świetna okazja, aby namacalnie poczuć niczym nieupiększoną rzeczywistość i się z nią zmierzyć.
Aby obudzić w sobie motywację do zmian, do działania i poprawić jakość swojego życia. Dlatego tak ważne jest, aby wykorzystać cały ten ból na własną korzyść. Złapać dystans, iść przed siebie po lepsze jutro.

Ludzie nieustannie szukają motywacji do zmian. Tymczasem ta, która daje “największego kopa” rodzi się z cierpienia. Można się zdziwić, o jak ogromnym skoku rozwojowym tutaj mowa. Moi znajomi, którym zerwanie otworzyło oczy, dokonywali rzeczy, o których nigdy by nawet nie śmiali marzyć, gdyby nadal tkwili w poprzednich relacjach. Widziałem już wystarczająco wiele przykładów, aby stwierdzić, że każdy może to osiągnąć. Ważne by robić to wszystko dla siebie, a nie po to, aby cokolwiek “udowadniać”, bo łatwo się przez coś takiego zatracić. Twój sukces powinien dotyczyć tylko Ciebie, nie zapominaj o tym.

Po rozstaniu, jak na tacy widać wszystkie Twoje problemy, słabości i sprawy, które powinieneś/powinnaś poprawić. To etap, w którym masz okazję osiągnąć swoje cele i założenia w trybie przyspieszonym. Zacząć uprawiać sport, zadbać o swoją dietę, zmienić swój styl, poszerzyć krąg swoich znajomych, nauczyć się życia w pojedynkę, zająć się swoją pasją, realizować swoje plany zawodowe w duchu efektywności i w końcu – poznać kogoś, kto sprawi, że na nowo poczujesz “to coś”. Brzmi nieźle, co nie? Ja też tak myślę.

Masz trudności z dochodzeniem do siebie po rozstaniu? Zacznij wszystko od nowa z darmową listą działań:

POBIERZ CHECKLISTĘ

Jeśli natomiast szukasz profesjonalnego wsparcia w tym zakresie i czujesz, że nie umiesz pogodzić się i przepracować rozstania, zapraszam do zapoznania się z rozwiązaniami, które proponuję w ramach konsultacji indywidualnych.